Hari demi hari berlalu, dh semakin besar rupanya anak ummi nie.. dah dekat nak masuk enambulan dah(dah boleh mkn bubur nasi ke?.. bila di fikirkan balik, untuk smpai ke tahap nie, bukanlah senang, berbagai susah payah, suka dan duka kami lalui.. membuatkan kami, apabila teringatkannya senyum sendirian..inilah buah hati kami MUHAMMAD AQIL MIKAIL BIN MUHAMMAD HAMBALI… kehadirannya amat membahagiakan kami… Terima kasih yang tak terhingga atas kurniaan ini YA ALLAH…
lepas jea 60 hari ummi kena masuk keje jadi aqil dijaga dengan penuh kasih sayang oleh OPAH DAN ATUKNYE..sehingga kini aqil membesar bersama opah dan atuknye..kat umah opah ada mak su ,mak lang dan pak lang..tp Aqil hanya dapat jumpa kakak echa ,pak long dan maklong nye pada hari minggu jea.AQIL tahu pak long dan mak long nye sibuk dgn keje ..ummi tahu aqil mesti bertuah ,happy ,bangga kerana sentiasa di keliling dgn keluarga yg penyayang..
setiap pagi ummi kejutkan aqil ( setiap hari ummi ckp dgn aqil kena bangun nak pg umah opah ummi nak pg keje) .bila aqil terjaga mesti aqil akan tersenyum dan xpernah die nak nangis(alhamdulillah ummi ada anak cam aqil)amin ..
sampai umah opah jea..mesti mak lang dan pak lang akan panggil aqilllllllllllllllllllllllllllllll atau kuihhhhhhhhhhhh..aqil senyum lggg..pastu aqil kena tinggal dgn opah dan atuk..ummi dan ayah gerak pg keje sampai lah pukul 6.30 baru Aqil jumpa Ummi dan ayah balik..hehehehe
No comments:
Post a Comment